SPOSOBY OCHRONY
Działania zaplanowane w ramach projektu BioGalmany są zgodne z tym, co jest zalecane w ramach czynnej ochrony muraw oraz przy ich odtwarzaniu, są zgodne z zaleceniami GIOŚ dla muraw galmanowych. Jak wykazano, główne działania służące poprawie stanu istniejących muraw to wypas, jednakże na murawach galmanowych, ze względu na wysoką zawartość metali ciężkich w podłożu, aktywność ta jest zwykle ograniczana i w projekcie nie została uwzględniona. W związku z niemożnością prowadzenia wypasu na murawach galmanowych, ze względu na dobro wypasanych zwierząt, wskazane są inne działania - koszenie i ręczne naruszanie powierzchni podłoża. Koszenie będzie się odbywać późną jesienią, co umożliwi gatunkom murawowym wydanie nasion. Natomiast ręczne naruszanie powierzchni murawy spowoduje odsłonięcie niewielkich fragmentów podłoża, które będą mogły być kolonizowane przez gatunki porostów, mszaków oraz gatunki roślin rocznych i dwuletnich, które są bardzo istotnym elementem wpływającym na zwiększenie bioróżnorodności muraw. W przypadku muraw zarośniętych przez gatunki drzewiaste i krzewiaste, pierwszym etapem ich odtwarzania będzie wycinka tych roślin. Bardzo ważnym elementem aktywnej ochrony muraw, jest przeciwdziałanie eutrofizacji siedliska, działanie to polega na usuwaniu nagromadzonej materii organicznej z powierzchni murawy (usunięcie opadłego igliwia bądź listowia spod okapu drzew, a także usunięcie, wytworzonego przez gatunki o dużej biomasie, wielosezonowego wojłoku liści, gatunków traw takich jak trzęślica modra, trzcinnik piaskowy itp.) Na miejsca odkryte, po wycince drzew i krzewów, powinny zostać wysiane nasiona wyselekcjonowanych gatunków roślin murawowych, pochodzące z najbliższego otoczenia. A w przypadku gatunków rzadkich i zagrożonych należy zastosować wysadzanie sadzonek wyhodowanych ex situ. Miejsca, które nie zostaną obsiane, mogą być kolonizowane przez gatunki ekspansywne lub inwazyjne. W przypadku gatunków inwazyjnych takich jak nawłoć, czy ekspansywnych - trzcinnik, należy zastosować koszenie min. 2 razy w sezonie przez kolejne lata.
Niezbędny jest także monitoring prowadzony podczas całego projektu. Pozwala on nie tylko na ocenę skuteczności podejmowanych działań, ale także na opracowanie dalszych wytycznych co do ochrony poszczególnych obiektów oraz wzbogaca ogólną wiedzę na temat czynnej ochrony muraw.
Ważnym elementem działań zmierzających do ochrony i restytucji siedlisk murawowych jest także współpraca z lokalnymi społecznościami, których udział w projekcie daje szansę na ich dalsze zaangażowanie w kontynuację działań ochronnych po jego zakończeniu.
