fotogtafia: Monika Jędrzejczyk-Korycińska

Rodzina: Babkowate (Plantaginaceae)

Kłącze ukośne, zwykle krótkie, między nasadami liści wełnisto owłosione, wydające 1, rzadziej 2 lub kilka różyczek liści; często rozwija się 1 korzeń gruby, zawsze liczne korzenie wiązkowe.

Liście lancetowate lub równowąsko lancetowate, stopniowo zwężone ku obu końcom, ku nasadzie przechodzące stopniowo w oskrzydlony kanciasty ogonek o nasadzie pochwiastej; szczyty liści ostre lub zaostrzone, nerw środkowy wybiega w mały, tępy sztywny koniuszek; brzegi liści odlegle zwykle bardzo drobno ząbkowane. Szypuły kwiatostanów zwykle dłuższe od liści, głęboko i nierówno bruzdowane. Kłos zawsze wielokrotnie krótszy od szypuły, gęsty, walcowaty lub jajowaty, przed rozkwitnięciem stożkowaty lub jajowaty. Nasiona wklęsło-wypukłe, w zarysie wąskoeliptyczne, gładkie, brunatne z żółtawym podłużnym pasem na stronie wypukłej, zwykle o długości 2,8-3,7 mm.

Kwitnie czerwca do września. Roślina wiatropylna, owadopylna, samopylna.

Rozsiewa się głównie przez autochorię (samosiewność), a także: anemochorię (wiatrosiewność), endozoochorię i epizoochorię (zwierzęcosiewność).

Gatunek heliofilny, o szerokiej skali przystosowania do różnych siedlisk. Występuje na łąkach, miedzach, przydrożach, siedliskach ruderalnych.

Źródła informacji:

Mirek Z., Piękoś-Mirkowa H., Zając A., Zając M. 2002. Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin kwiatowych i paprotników Polski. Polish Academy of Sciences. W. Szafer Institute of Botany, Kraków: pp. 442.

Pawłowski B. (red.). 1967. Flora Polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. Tom XI. PWN, Warszawa-Kraków.

Pladias. Database of the Czech flora and vegetation. www.pladias.cz

Rutkowski L. 1998. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wydaw. Naukowe PWN. Warszawa. 812 s.

Zając A., Zając M. (red.). 2001. Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ, Kraków, ss. XII + 716.