Projekt BioGalmany

Roślina żywozielona, zwiera sok mleczny we wszystkich organach. Pędy wzniesione od 20 do 40 cm, górą rozgałęzione. W pachwinach liści łodygowych wyrastają krótkie, gęsto ulistnione pędy płonne. Liście miękkie, siedzące, wąsko-równowąskie. Całobrzegie. Liście na bocznych, płonnych pędach bardzo wąskie, niemal nitkowate. Górne podsadki (liście podkwiatowe) są żółto-zielone, szerokojajowate, niezrośnięte, z czasem czerwienieją. Żółtozielone kwiaty zebrane w wieloramienną wierzchotkę. Na brzegu kwiatostanu znajdują się miodniki.

Kwitnie od kwietnia do maja. Roślina owadopylna i samopylna.

Rozsiewa się głównie przez anemochorię (wiatrosiewność), autochorię (samosiewność), endozoochorię i epizoochorię (zwierzęcosiewność), myrmekochorię (mrówkosiewność).

Siedliska, które zajmuje to suche łąki, pastwiska, przydroża i nasypy kolejowe.

Gatunek częsty na terenie całego kraju, mniej liczny w północno-wschodniej części Polski.

Źródła informacji:

Mirek Z., Piękoś-Mirkowa H., Zając A., Zając M. 2002. Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin kwiatowych i paprotników Polski. Polish Academy of Sciences. W. Szafer Institute of Botany, Kraków: pp. 442.

Pladias. Database of the Czech flora and vegetation. www.pladias.cz

Rutkowski L. 1998. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wydaw. Naukowe PWN. Warszawa. 812 s.

Szafer Wł. (red.). 1921. Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. Tom II. AU, Kraków.

Zając A., Zając M. (red.). 2001. Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ, Kraków, ss. XII + 716.