Rodzina: Selerowate (Apiaceae)

Bylina. Roślina zwykle owłosiona, rzadziej naga. Korzeń wrzecionowaty, rozgałęziony, z tuniką zeschłych liści. Łodyga 15-50 cm wysoka, obła, kreskowana. U nasady różyczka liści, w górze prawie bezlistna i rozgałęziona. Liście pojedynczo, rzadziej podwójnie pierzaste; odziomkowe i dolne łodygowe długoogonkowe, o 3-6 parach odcinków zwykle siedzących, w zarysie okrągło jajowatych, tępych, nieregularnie ząbkowanych, rzadziej głębiej wciętych, klapowanych; odcinek szczytowy zwykle trójklapowy lub trójdzielny. Liście środkowe siedzące na pochwach, o odcinkach węższych, silnie podzielonych, prawie podwójnie pierzaste; górne o zredukowanej blaszce i lancetowatych lub równowąskich odcinkach. Baldachy małe, 6-21 promieniowe, o szypułach zwykle nagich. Pokryw i pokrywek zwykle brak lub kilkulistkowe. Płatki białe, żółtawe lub różowe około 1 mm długie. Owoce nagie, krótko jajowate, do 2,5 mm długości i do 2 mm szerokości. Owocki o żebrach w okresie dojrzewania mało widocznych, na przekroju prawie zaokrąglone.

Kwitnie od czerwca do września. Roślina owadopylna.

Rozsiewa się głównie przez autochorię (samosiewność), a także: anemochoria (wiatrosiewność), endozoochoria i epizoochoria (zwierzęcosiewność).

Siedliska, które zajmuje to suche zbocza, łąki, pastwiska, widne lasy.

Występuje pospolicie na niżu i w górach.

Źródła informacji:

Mirek Z., Piękoś-Mirkowa H., Zając A., Zając M. 2002. Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin kwiatowych i paprotników Polski. Polish Academy of Sciences. W. Szafer Institute of Botany, Kraków: pp. 442.

Pladias. Database of the Czech flora and vegetation. www.pladias.cz

Szafer Wł., Pawłowski B. (red.). 1960. Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. Tom IX. PWN, Kraków.

Zając A., Zając M. (red.). 2001. Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ, Kraków, ss. XII + 716.