Rodzina botaniczna: Ciborowate (Turzycowate) (Cyperaceae)

Roślina luźnodarniowa. Łodygi tępo 3-boczne, 10-25 cm wysokie, zwykle gładkie. Rozłogi łukowato podnoszące się. Liście do 4 mm szerokie, zimujące, bardzo tęgie, ich dolne pochwy kasztanowatobrunatne, połyskujące. Kłos męski jeden, żeńskie 2-3. Kłosy żeńskie krótkojajowate lub podłużnie cylindryczne. Przysadki kwiatowe ciemno-czerwono-brunatne z wyraźnym białym obrzeżeniem z przodu. Pęcherzyki dłuższe od przysadek, włochate, odwrotnie jajowate, trójścienne, 2 mm długie, o dwóch żeberkach brzeżnych.

Kwitnie od marca do kwietnia. Roślina wiatrosiewna i samopylna.

Rozsiewa się głównie przez autochorię (samosiewność), a także: anemochorię (wiatrosiewność), endozoochorię i epizoochorię (zwierzęcosiewność). Prawdopodobnie również przez myrmekochorię (mrówkosiewność).

Siedliska, które zajmuje to widne lasy, głównie sosnowe oraz wrzosowiska zwłaszcza na piasku.

Pospolita na niżu i w niższych położeniach górskich.

Źródła informacji:

Mirek Z., Piękoś-Mirkowa H., Zając A., Zając M. 2002. Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin kwiatowych i paprotników Polski. Polish Academy of Sciences. W. Szafer Institute of Botany, Kraków: pp. 442.

Pladias. Database of the Czech flora and vegetation. www.pladias.cz

Rutkowski L. 1998. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wydaw. Naukowe PWN. Warszawa. 812 s.

Zając A., Zając M. (red.). 2001. Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ, Kraków, ss. XII + 716.