Projekt BioGalmany

Roślina od 6-60 cm wysoka. Owłosiona, rzadziej naga. Pędy rozłogowe wyrastają z kątów dolnych liści. Łodyga podnosząca się lub wzniesiona, pojedyncza albo wiele łodyg. Liście odziomkowe długoogonkowe, lirowate z dużym, okrągławym odcinkiem szczytowym i 1-7 bardzo małymi odcinkami bocznymi. Blaszki liściowe czasem niepodzielone, sercowate lub jajowate. Liście łodygowe krótkoogonkowe i siedzące, z wyjątkiem najniższych (te często podobne do różyczkowych), podługowate albo lancetowate, odlegle ząbkowane lub całobrzegie. Kwiaty białe, rzadziej różowawe, płatki drobne, odwrotnie jajowate z krótkim paznokciem. Owocami są łuszczyny, 10-22 mm długie, 0,8-1 mm szerokie równowąskie, nieco przewęziste, odstające od osi na zakrzywionych ku górze szypułkach.

Kwitnie od maja do czerwca. Roślina owadopylna.

Rozsiewa się głównie przez autochorię (samosiewność), a także: anemochorię (wiatrosiewność), endozoochorię i epizoochorię (zwierzęcosiewność).

Siedliska, które zajmuje to łąki, polany, cieniste skałki, torfowiska, ziołorośla, zarośla i widne lasy.

Występuje tylko w południowej części kraju. Wyżyna Małopolska, Wyżyna Śląska. W Tatrach i Sudetach.

Źródła informacji:

Mirek Z., Piękoś-Mirkowa H., Zając A., Zając M. 2002. Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin kwiatowych i paprotników Polski. Polish Academy of Sciences. W. Szafer Institute of Botany, Kraków: pp. 442.

Pladias. Database of the Czech flora and vegetation. www.pladias.cz

Rutkowski L. 1998. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wydaw. Naukowe PWN. Warszawa. 812 s.

Szafer Wł. (red.). 1947. Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. Tom VI. PAU, Kraków.

Zając A., Zając M. (red.). 2001. Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland. Nakładem Pracowni Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki UJ, Kraków, ss. XII + 716.